RedegateRedegateNarzekania na „tę dzisiejszą młodzież” odnaleziono już… w tekstach starożytnych. Zarzuty wobec starszych pokoleń – o sztywność poglądów czy brak zrozumienia młodych – również mają długą tradycję.
Chcesz przełamać te schematy? Gorąco polecamy – w Redegate zrobiliśmy to już dawno! Dzięki temu możemy podzielić się z Tobą naszymi przemyśleniami i wskazówkami na temat tego, jak efektywnie zarządzać wielopokoleniowymi zespołami.
Liderzy zarządzający międzypokoleniowymi zespołami są w sytuacji trudniejszej niż kiedykolwiek. Wczesne rozpoczynanie kariery zawodowej, wydłużająca się średnia długość życia i coraz lepsza opieka medyczna (które sprawiają, że osoby w wieku emerytalnym często jeszcze pracują) – te czynniki powodują, że na rynku pracy są obecnie aż cztery pokolenia:
Pogodzenie ich wartości, potrzeb i preferencji wydaje Ci się skomplikowane? I rzeczywiście jest, ale… nie bardziej niż zarządzanie różnicami wynikającymi z wychowania w różnych kulturach, osobowości, sposobu bycia czy
W zarządzaniu wiekiem kluczowe jest uznanie różnorodności członków zespołu. Gdy nie będziesz starać się wtłaczać wszystkich w te same formy, a zamiast tego:
Oto kilka typowych dla różnych pokoleń cech. Na pierwszy rzut oka wydają się nie do pogodzenia. Dzięki umiejętnemu zarządzaniu wiekiem w zespole mogą się jednak wzajemnie uzupełniać. W jaki sposób?
Pokolenia X i baby boomers są uznawane za zdecydowanie bardziej zdyscyplinowane. Polecenie służbowe nie jest dla nich tematem do dyskusji, ale zadaniem do wykonania. W przypadku pokoleń Y i Z jest inaczej – ich przedstawiciele są bardziej asertywni i skłonni do wyrażania własnego zdania. Często nawet kierują w stronę starszych kolegów zarzuty, że są oni zbyt posłuszni i zdyscyplinowani. Warto jednak, by „igreki” i „zetki” obserwowały relacje pokolenia X i baby boomers z przełożonymi, to, jak darzą ich szacunkiem i uznają ich decyzje. A młodzi mogą zaoferować w zamian? Inspiracją dla starszych pracowników może być ich demokratyczne podejście do współpracy z liderami. Być może nie na wszystko będą się zgadzać, być może będą negować pewne pomysły, ale dzięki temu mogą podważać status quo i wypracowywać nowe rozwiązania. To umiejętność, której pokolenie X i baby boomers zdecydowanie może się nauczyć!
O pokoleniu „zetek” i „igreków” mówi się, że są bardzo pewni siebie i swoich umiejętności. Często nadrabiają tym brak doświadczenia – bo mimo że wchodzą na rynek pracy w dość młodym wieku (większość 18-latków ma już za sobą pierwsze kroki na ścieżce kariery), to trudno porównywać ich pod tym względem z pokoleniem X i Y.
Współpraca ze starszymi pracownikami to dla młodszych okazja do transferu wiedzy i know-how – i to takiego, który odbywa się naturalnie i niejako przy okazji. Umiejętności pokolenia X i Y mają praktyczny charakter, zostały wielokrotnie sprawdzone w działaniu. To powoduje, że są często większą wartością niż wiedza teoretyczna, którą młodzi otrzymują na studiach.
Z wieloletnią pracą w zawodzie wiąże się jednocześnie pewne zagrożenie. Korzysta się wówczas ze sprawdzonych, ale utartych schematów, niechętnie podchodzi się do zmian. Czasem potrzeba kogoś, kto pomoże zejść z wydeptanej przez lata ścieżki. I właśnie taką rolę wobec doświadczonych przedstawicieli pokolenia X i baby boomers mogą odgrywać „igreki” i „zetki”. Nie wszystkie rozwiązania są dobre tylko dlatego, że są sprawdzone.
Elastyczne podejście do zatrudnienia nie zawsze musi oznaczać, że młody pracownik będzie zmieniać miejsce zatrudnienia co kilka miesięcy. Warto przyjrzeć się tej kwestii bliżej i zastanowić się, co stoi za takimi decyzjami. A odpowiedź jest najczęściej jedna: chęć rozwoju. Tę potrzebę można realizować na wiele sposobów – i jeśli pracodawca odpowiednio zadba o planowanie ścieżki kariery pracownika w organizacji, zmiana pracy nie będzie konieczna.
Lojalność przedstawicieli pokolenia baby boomers i X to dla młodszych osób przykład na to, że do kariery i rozwoju można podchodzić inaczej. Współpraca ze starszymi kolegami to okazja do wyjścia z „bańki”, w której częste zmiany pracodawcy są normą. A jednocześnie dowód na to, że drobne niepowodzenia, a nawet konflikty nie muszą być powodem rezygnacji z zatrudnienia. To tylko zawodowa codzienność, która nie musi wpływać na poczucie lojalności.
Przedstawiciele pokolenia X i baby boomers są przyzwyczajeni do tego, by sprawy służbowe załatwiać „w cztery oczy”, ewentualnie przez telefon. Pracując tak przez lata, mieli szansę wypracować umiejętności związane z komunikacją interpersonalną. Potrafią dobrze rozpoznawać sygnały niewerbalne, słuchać rozmówcy i reagować na to, co mówi.
To umiejętności, które pokolenia wychowane w świecie cyfrowym często nie miały okazji przyswoić w naturalny sposób. Pokolenie Y i Z znacznie sprawniej komunikuje się za to za pomocą narzędzi internetowych. Nie ma przy tym problemu z wyborem odpowiednich w danym kontekście – wiedzą, że szybkie pytanie lepiej jest zadać w firmowym komunikatorze, że sprawy wymagające zaangażowania kilku osób najlepiej rozwiązać podczas spotkania online, a podsumowanie powinno się wysłać mailem. Starsze pokolenia mogą czuć się zagubione, mając do dyspozycji tak szeroki wybór narzędzi – od młodszych pracowników mogą uczyć się właściwego ich wykorzystywania.
Praca zawodowa była bardzo ważną wartością szczególnie w pierwszym powojennym pokoleniu, ale „iksy” nie ustępują pod tym względem baby boomersom. Poważne traktowanie zawodowej sfery życia ma oczywiście swoje zalety, ale przez wiele lat było także źródłem patologii na rynku pracy. Gotowi do poświęcania się pracy przedstawiciele pokolenia X i baby boomers często byli wykorzystywani do pracy w nadgodzinach czy załatwiania spraw służbowych w czasie prywatnym.
Pokolenia Y i Z stoją w opozycji do takiego podejścia. Wyraźne rozdzielenie sfery zawodowej i prywatnej, znalezienie czasu na odpoczynek i hobby – to wszystko jest dla nich bardzo ważne. Nie chcą już spędzać w pracy kilkunastu godzin dziennie, nawet za cenę szybkiej kariery. I jest to coś, co może być inspirującym wzorcem dla starszych pokoleń.. „Igreki” i „zetki” pokazują im, że można żyć inaczej. Młodsi pracownicy mogą za to uczyć się od starszych obowiązkowości, skupienia na wykonywanych zadaniach, a także – szacunku do pracy.
Gdy przeanalizujesz powyższe przykłady, może Ci się wydawać, że współpraca międzypokoleniowa to nic trudnego – młodsze pokolenia korzystają z mądrości i doświadczenia starszych, a starsze uczą się elastyczności i świeżego spojrzenia.
To jednak nie dzieje się samo. Jeśli pozostawisz kwestię zarządzania wiekiem samą sobie, zwiększasz ryzyko pojawienia się poważnych konfliktów międzypokoleniowych. Ich źródłem są:
O tym, że w zespole międzypokoleniowym bywa trudno, ale jednocześnie twórczo i efektywnie, doskonale wiemy sami. Skąd? Bo jako twórcy Redegate jesteśmy właśnie takim zespołem!
Należymy do zupełnie różnych pokoleń, ale nauczyliśmy się ze sobą współpracować. Każdy z nas wnosi do Redegate zupełnie inne wartości, pomysły, rozwiązania problemów. Pomaga nam otwartość na drugą osobę, chęć zrozumienia i elastyczne podejście.
Czy różnimy się pod tym względem od zespołów składających się z przedstawicieli jednego pokolenia? Naszym zdaniem – niewiele. A jeśli już, to są to różnice na korzyść. Tak jak we wszystkich zespołach, ścierają się u nas różne systemy wartości, sposoby bycia, metody pracy. Różnice pokoleniowe to tylko jedna z kwestii, które musimy ze sobą pogodzić. I, naszym zdaniem, wychodzi nam to całkiem dobrze. Tym bardziej że Grzegorz świetnie odnajduje się w nowych technologiach i nie ma w sobie nic ze sztywnego podejścia stereotypowo przyjętego dla pokolenia X, a Kacper to samodzielny, ambitny i odpowiedzialny przedstawiciel pokolenia Y 🙂
Eksperci współpracujący z Redegate również są przedstawicielami różnych pokoleń. Po lekturze tego artykułu wiesz już, że to nie musi być problemem – za to może przynieść Twojej organizacji wiele korzyści. Nie sugeruj się wiekiem – jeśli potrzebujesz wsparcia doradców, skontaktuj się z nami. Dobierzemy dla Twojej firmy najlepszego eksperta, wyposażonego w idealnie dopasowane kompetencje i doświadczenie (i nie będziemy patrzeć na jego wiek – przecież wiesz, że tak naprawdę ma on drugorzędne znaczenie).